Moje nie napisane wspomnienia

Długo trzeba było namawiać sędziwą Katię Mann (1883-1980), by zechciała - z myślą o publikacji - sięgnąć pamięcią w czasy sprzed dwudziestu, pięćdziesięciu, a nawet przeszło siedemdziesięciu lat, kiedy to poznała i poślubiła Tomasza Manna.

Wzbraniała się uparcie, twierdząc, że "w tej rodzinie musi być ktoś, kto nie pisze".
U boku wielkiego pisarza przeżyła ponad pół wieku. Była świadkiem, często pomocnym, powstawania Czarodziejskiej góry, Śmierci w Wenecji, Doktora Faustusa i innych głośnych utworów.
Skromne i bezpośrednie wspomnienia Katii Mann, ogarniające cały okres wspólnego życia, uzupełniają wiedzę o autorze Buddenbrooków wyniesioną z lektury jego dzieł i prac uczonych biografów.

[z okładki]

Do druku przygotowali Elisabeth Plessen i Michael mann.

Po tekście 12 kart z cz-b. foto.

Uwagi: obwoluta z nieznacznymi naderwaniami, zażółcona, zakurzona; górne brzegi str. zakurzone; na str. tytułowej zamalowane napisy.