W stronę Wiednia

W stronę Wiednia. Dole i niedole wojenne w świetle listów i pamiętników.

“Nie było zamiarem autora omawiać najgłośniejsze wypadki wojenne - obok Wiednia jest Machnówka, ale brak Chocimia roku 1620 i 1673, jak również Beresteczka. Nie wszystkie partie książki wypełnione są zgiełkiem wojennym. Brak tegoż w opisie curriculum vitae florenckiego poety Fagiuolego, który zawędrował na dwór Jana III i przebywał w Polsce rok cały (1690-1691). Pod Wiedniem poeta nie był, ale sławę króla polskiego tam zdobytą głosił, podobnie jak wielu jego rodaków. Z dalekiej Italii do Polski nie tylko w wieku XVII i nie tylko poeci przybywali na dwór monarszy i magnackie rezydencje. Wśród licznej rzeszy przybyszów są i żołnierze (Alessandro Guagnino, Giovanni Luna i inni. „Galanthomowie” zza Alp (jak ich nazywa Sobieski) byli też sławy wojennej Polaków gorliwymi admiratorami, rozsyłając na cały świat relacje listowne, w mowie wiązanej, w kronikach.”

[ze wstępu]

W tekście cz-b. ilustracje i mapy.

Uwagi: usunięta str. przedtytułowa.