Pączek skamieniałej róży

Jest to znakomity, napisany według najlepszych wzorców czarny thriller, który, zekranizowany, spokojnie zdystansowałby "Tajemnice Los Angeles". Fabuła podobna jak w większości utworów tego rodzaju - prywatny detektyw, który podejmuje się pozornie błahej sprawy, a który po raz kolejny otrzyma od losu to, co zawsze. Co prawda wątpliwości może budzić używany przez autora język, skrótowy, zdawkowy, przelatujący przez wydarzenia bez chwilowego nawet zatrzymywania się nad nimi; dzięki temu jednak możliwy jest odbiór tekstu w sposób, że się tak nieprecyzyjnie wyrażę, transowy. Mam tu na myśli to, że książkę czyta się szybko i wszystkie perypetie odbiera się natychmiast, bez zbędnych ozdobników czy niepotrzebnie łagodzących opisów. Jest to ważne w kontekście założeń całej literatury "czarnej", która w sposób gwałtowny, brutalny, bezlitosny przedstawia czytelnikowi - jak to jest także i w "Pączku..." - ogrom ludzkiego zła, przemocy, ciemną stronę ludzkiej natury.