Niedokończona podróż. Dwadzieścia lat później

W swej autobiografii, napisanej w dwóch etapach w odstępie dwudziestu lat, Yehudi Menuhin - żywo, barwnie, z dyskretnym poczuciem humoru - opowiada, jak ze światowej sławy wirtuoza skrzypiec stawał się wszechstronnym muzykiem: dyrygentem, pedagogiem, organizatorem życia muzycznego, a przede wszystkim artystą świadomym swych zadań wynikających ze statusu osoby publicznej i z głębokiego przekonania o humanistycznym posłannictwie muzyki, która może jednoczyć ludzi ponad podziałami etnicznymi kulturowymi, politycznymi. Wiele mówi o sobie jako o człowieku: o swoich zainteresowaniach, fascynacjach, przyjaźniach, rodzinie, o dążeniu samodoskonalenia duchowego. Obdarza czytelnika niezwykłym zaufaniem: nie zasypuje opisami wydarzeń, w które obfitowało jego życie "wędrownego skrzypka", ale dzieli się refleksjami nad tymi, które ukształtowały go jako człowieka i artystę. Traktuje czytelnika ciepło i z powagą - jak przyjaciela, z którym chce się podzielić swoją mądrością wynikającą z głęboko przeżytego doświadczenia. Oto opowieść wielkiego artysty, obywatela świata, człowieka, którego idealizm i wiara wyrażały się we wszystkim, co czynił.