Obcy. Dżuma. Upadek

„Obcy” to mikropowieść autorstwa francuskiego pisarza i noblisty Alberta Camusa, przedstawiająca losy człowieka wyobcowanego w świecie zła i hipokryzji, wydana po raz pierwszy w 1942 roku. Tematy poruszane w książce są często wymieniane jako przykłady egzystencjalizmu. Głównym bohaterem jest Meursault, Francuz, który zabija Araba poznanego w Algierze. Powieść podzielona jest na część pierwszą i drugą: z punktu widzenia mężczyzny przed i po zabójstwie.

Akcja "Dżumy", najsłynniejszej powieści Camusa, rozgrywa się w latach 40 XX wieku w mieście Oran. Spokojne życie mieszkańców zostaje zniszczone, gdy w mieście zaczyna panować epidemia dżumy. Jak mieszkańcy poradzą sobie z tym problemem i jak choroba wpłynie na ich życie i stosunki? Wszystko to, a także wiele więcej staje się przedmiotem tej książki. "Dżuma" nie jest tylko zapisem dosłownej walki z epidemią, ale porusza także problem psychiki człowieka i uwarunkowań jakie mają wpływ na jego działanie. 

W "Upadku" widzimy amsterdamską spelunkę, której szyld o egzotycznej nazwie "Mexico City" wabi w portowej mgle... Jean-Baptiste Clamence przychodzi tu co wieczór rozgrzać się kieliszkiem jałowcówki i załatwić swoje podejrzane interesy. Ten dziwny wygnaniec, pokątny adwokat, służący radą sutenerom i prostytutkom, był niegdyś wielką figurą paryskiej palestry, cieszył się powszechnym szacunkiem, miał wielkie powodzenie u kobiet. Czuł się szlachetny i niejako skazany na sukces, aż do dnia, kiedy na moście na Sekwanie wydarzyło się coś, co sprawiło, że ujrzał swoje dotychczasowe życie w zupełnie innym świetle. Teraz już wie, że jest winny i że nie ma dla niego przebaczenia...

Uwagi: zażółcony grzbiet oprawy, nieznacznie zażółcone brzegi str.